جميع احداث الروايه من وحى الخيال ولا صله لها بالواقع فهى مجرد خيال وانا بريء مما يعتقده الاخرون .
اذكر الله وصلى على الحبيب .
حكايتنا بتبتدى مع اخر يوم للحاج رضوان على وش الدنيا الراجل ده الناس كلها بتشهدله بانه راجل طيب وعلى خلق ومحترم وبيعمل خير ملوش نهايه .
لا استنو شويه اعرفكم على الحاج رضوان الراجل ده من اغنى الناس اللى انت ممكن تعرفها عنده فلوس ملهاش عدد ومحدش يعرف ممتلكاته قد ايه غير ابنه اسماعيل ابنه الكبير اللى هنتكلم عنه بعد شويه لما نخلص كلام عن الحاج رضوان .
الحاج رضوان مفيش سنه مطلعش فيها يحج ده انه كان كل كام شهر يطلع يعمل عمره وده غير العرايس اللى جوزهم على حسابه والبيوت اللى كان فتحها بفلوسه بشهاده الناس كلها مفيش حد قصده بحاجه الا وادله اكتر من اللى طلبه عنده مصانع وشركات ورغم كل ده كان بيحب يقعد في البيت الكبير القديم بتاعه ولامم حوليه كل اولاده قبل ما انسى الحاج رضوان عنده خمس ابناء اربعه اولاد وبنت وحيده .
اكبر ابناء الحاج رضوان يبقى اسماعيل او المعلم اسماعيل ده راجل جاهل مكملش تعليه تعرفو حتى مش بيعرف يقراء او بيكتب على فكره الحاج رضوان كمان كان جاهل مش بيعرف يقراء او يكتب خلينا في المهم اسماعيل مكنش فاشل في التعليم بالعكس كان نبيه جدا ولو كان كمل تعليمه على الاقل كان طلع دكتور او حتى مهندس بس ابوه الحاج رضوان خرجه من التعليم علشان يساعده خصوصا انه في اول حياته كان راجل فقير وكان محتاج ابنه اسماعيل يساعده على مصاريف اكل امه واخواته ولما الدنيا اتظبطت مع الحاج رضوان سعتها اسماعيل كان شارب الشغل كله طبعا ولما ابتدى الحاج رضوان يكبر سعتها اسماعيل اتكفل باداره كل حاجه من مصانع وشركات وخلافه .
تانى ابن للحاج رضوان يبقى بلال اما بلال بقى فكان وضعه مختلف هو كمان مكملش تعليمه وده علشان هو مش بيحب الدراسه والتعليم وعلشان بلال من ساعه ما اتولد وهو مبهور بشخصيه اخوه اسماعيل علشان كده اتحجج بالموضوع ورفض التعليم علشان يبقى زى اخوه اسماعيل نختصر بلال ونقول عليه انه تابع ل اسماعيل اى كلمه يقولها اسماعيل بلال يقول عليها أأأأأأأأأمين .
اما الابن الثالث فهو صابر لو حبينا نقول كلام يوصفه فاكتر حاجه نقدر نقولها ان صابر من النوع اللى مايعرفش ياخد قرار من الناس اللى مابيقدروش يقفو قدام حد شخص ضعيف الشخصيه ومتردد ومن النوع اللى بيحبوا يمسكوا العصايه من النص .
نيجى بقى للبنت الوحيده وهى حوريه بنت الحاج رضوان وطبعا علشان هى البنت الوحيده فهى دلوعه ابوها الحاج رضوان كان بيحبها اوى ومكنش مخليها محتاجه لحاجه حتى جوزها اللى متجوزها شغال عنده وعلى فكره جوزها اسمه صالح وحوريه زيها زى اى بنت في مجتمعنا مغلوبه على امرها قدام اخواتها الرجاله وخصوصا اسماعيل اللى شايفها ملهاش اى حقوق عنده غير انه يساعدها هى وجوزها كل شهر بمبلغ محترم وقبل ما ننسا حوريه مكنتش متعلمه تعليم عالى كان معاها مؤهل متوسط .
اما جوزها صالح فده بقى حكايته حكايه كان عامل غلبان شغال عند الحاج رضوان بس هو ناعم زى التعبان فضل يتدحلب ويتمحلس للحاج رضوان وكمان ل اسماعيل لغايه لما كسب ثقتهم وقدر بعد كده يتجوز حوريه ومن سعتها وهو لابد معاهم حتى ساكن معاهم في نفس البيت الكبير .
اما الابن الاخير للحاج رضوان فهو شهاب وده اخر العنقود زى ما بيقولو وده حبيب ابوه واكتر واحد كان متدلع فيهم وشاف العز كله كان الحاج رضوان بيغيرله عربيته كل سنه يعنى كل سنه بيجيب موديل السنه الجديده والوحيد اللى في العيله اللى كان متعلم تعليم عاله اصل خريج جامعه امريكيه وحتى لما خلص دراسه واتخرج من الجامعه ماشتغلش كان كل شغلنته انه ينبسط وبس يعنى يصرف فلوس ويتمتع بالحياه وكل ما اخواته يكلمو الحاج رضوان عليه وعلى الدلع اللى هو مدلعه مكنش بيسمع ليهم نهائى وكان معتبر كلامهم غيره منهم لانه اخوهم من الاب بس اصل الحاج رضوان بعد ما مراته ماټت اتجوز وحده تانيه وكان بيحبها اوى وخلف منها شهاب وهى ماټت وهى بتولد شهاب والوحيده اللى كانت بتحب شهاب هى حوريه رغم انه اخوها من الاب بس بس هى كانت بتحبه وبتتعامل معاه بحب من غير غل اللى كانو اخواتها بيعملوه .
واخيرا جت ساعه مۏت الحاج رضوان كل اولاده حوليه بس شهاب كان مسافر قبليها بكام يوم والحاج رضوان مكنش تعبان وهو على فراش المۏت اتكلم مع اولاده وقالهم انا سيبلكم فلوس كتير اوى هتعيشكم طول عمركم مستورين المهم تفضلوا مع بعض خليكم ايد وحده .
وبص الحاج رضوان نحيه ابنه الكبير اسماعيل وقاله يا اسماعيل انت
