صغيرتي بقلم كيان كاتبه

زين: انت عايزه امتى يا روحى... لو عايزه النهارده اول ما يجى معتز من السفر هجى واطلبك بس هتستنوا شويه لحد ما اتصرف في شويه فلوس كدا
هاجر بحنيه: زين متغطش على نفسك وكفايه شغلانه وحده وانا اهستناك وهحارب الكل عشانك
زين: لا يا حبيبتى الموضوع طول وبوخ ومش حابب موضوعنا في السر كدا عايزه علنى نكتب الكتاب ونجهز كل حاجه سوى

هاجر: إن شاءلله 
زين: يلا تعالى اروحك
هاجر: هتسيب شغلك
زين: خمس دقايق مش هيعملوا حاجه وانتى اهم يلا
في بيت معتز
شادى بتوتر: سعاد ست سميه عايزاكى
سعاد: حاضر يا شادى بيه... كلت لملك... ملك متتحركيش من هنا ماشي
ملك: حاضر 
سعاد مشيت وشادى تلفون رن 
شادى: الو ايوه يا معتز عايزنى اخد ملك وبعاها عند خلتها... حاضر 
ملك بفرحه: معتز عايزه اكلمه
شادى: قفل 
ملك: كان عايز اي 

شادى: بيقولى خد ملك عند خلتها يلا اطلعى البسي ويلا
ملك: بس
شادى: مفيش بس يلا 
ملك قلمت لبست وراحت معاها و سميه كانت قاصده تعطل سعاد لحد ما شادى يمشي بملك
بليل معتز دخل البيت بتعب 
معتز: سعاد... سعاد
سعاد جات جرى: نعم يا معتز بيه 
معتز: فين ملك برن عليكى تلعب ونك مغلق
سعاد بتوتر: ملك... هى كانت معاى بس يعنى ست سميه ندهت عليا وسبتها في المطبخ
معتز بقلق: هى فين دلوقتي 
سعاد: معرفش 
معتز بدا يفقد السيره ومشي ينده عليها في البيت
: ملك... ملك... بص لسعاد... راحت فين انا سيبها معاكى ازي يعنى تسبيها لوحدها
شادى جه عليهم
: في اي يا معتز
معتز: مش لاقي ملك 
شادى: تلقيها طلعت برا تلعب مع العيل ولا هنا في مكان وبعدين انت متعص.ب ليه غارت مكان ما غارت
معتز بعص.بيه: اي هو الى غارت مكان مغارت دى بنت اخوك معندكش د,م
شادى: لاااا انت اتعديت حدودك بقا وبعدين فارقه معاك اوى كدا ليه وعلطول شايل همها انت دا انا عمها و مش مهتم كدا