رواية جماره بين العشق والهوي (إبنة بائعة الجبن) بقلم ريناد يوسف رينو

منيكى طلب ..

غاليه عينى ياغاليه .

جماره شيلى الشعر اللى دفستيه تحت الربطه ديه عيشوكنى ..

غاليه يعنى معايزاهوش 

جماره هزتلها دماغها بالراحه برفض هعمله ايه 

غاليه طلعته تانى من تحت ربطة جماره واخدته خلاص هاخده انى ادسه ولما اتجوز اقول لجوزى شعرى كان اكده بس الزمن جار عليه ههههه

الكل ضحك بخفه وجماره ابتسمت بضعف وكلهم قعدو حواليها كل واحد يكلمها يخفف عنها شويه ..

بعد مسافه حكيم ضړپ قورته بكف يده شوفو النسوه عاد !

وقام جاب الكارتونه المربعه اللى كانت بين الكراسى وراح قعد قصاډ جماره وهو شايلها وابتدا يفتح العلبه وعينه على جماره ومبتسم 

الهديه داى كنت جايبها خصوصى لجماره وملحقتش اديهالها ..حذرى فزرى ياجماره فيها ايه ..لو قولتى صوح تاخديها لو مش صوح يوبقى متاخديهاشى ..

جماره بصت للعلبه وديقت حواجبها وهى عتدقق فيها وشايفه فتحات صغيره على جوانبها وهمست ..معارفاشى !

حكيم ابتدى ينزل جوانب العلبه وساب الجنب الامامى للاخړ وبشويش فتحه قدام جماره اللى شهقت اول ماشافت اللى فيه واتكلمت بفرحه عصافير الحب كيف اللى حدا المهندس !!!

حكيم دول من النهارده بتوعك تستهمى بيهم بوكلهم وشربهم وتسميهم بكيفك ..

جماره فضلت تنقل عنيها بين القفص وبين حكيم بعدم تصديق واخيرا همست بفرحهدوله ليا انى ! يعنى بتوعى !

حكيم هزلها دماغه بتأكيد والابتسامه لسه على وشه ..

جماره ضحكت بفرحه مش مصدقه نفسها والفرحه اتسللت منها لقلب حكيم اللى حب يزود فرحتها واتلافى باقى الحجات اللى جايبهملها من القاهره معاه وفتحهم قدامها وكل مايطلعلها حاجه ضحكتها تزيد وفرحتها تكبر وحتى امها عيشه لما شافت فرحت بتها فضلت تدعيله وجماره تأمن فقلبها ورا امها ..

حكيم جاب طرابيزه صغيره وحط عليها قفص العصافير قصادها وهى فضلت بصاله بفرحة وحتى الهدوم والحجات اللى حطهم حكيم جارها فضلت حضڼاهم حضڼ عيله صغيره فرحانه بهدوم العيد ...

حكيم فسره والله لساكى فرخه صغيره يابت قلبي وحرام اللى عيوحصول فيكى ديه .

طلع حكيم وساب الموطرح لما غاليه جات تدى الحقڼه لجماره وطلع لپره وشاف بشندى قاعد على كرسى قدام بوابة السرايا بيمص قصب واول ماشاف حكيم قام وقف ..

حكيم يبختك فايق ورايق وعتمص قصب ..واعى لنفسك انتا يابشندى .

بشندى عنسلو القعده ياسى البيه هنعملو ايه ..

حكيم اتسلى ولا يهمك ..المهم جالك خبر من البندر وحد طمنك 

بشندى هز دماغه وخد قطمه من القصب واتكلم وهى فخشمه ضعلين ورجل ودراع ورجه فالنافوخ وشوية غورز متنتورين اكده ...

حكيم كنك زودتها ياوكلهم مش قلنا العين بالعين والسن بالسن !

بشندى متنساشى ان للذكر مثل حظ الانثيين يابيه ..يعنى لازمن ياخد الضعف ..والبادى اظلم .

حكيم ضحك ضحكة اعجاب عاليه الله يفتح عليييك ياشيخ بشندى .

وللحكايه بقيه .....

بقلم ريناد رينووو 

لكم منى اجمل باقات الزهور

جماره 

ابنة بائعة الجبن

البارت العاشر 10

الاۏضه اللى وصى عليها حكيم وصلت وبشندى والرجاله دخلو ڼصبوها وحكيم نقل جماره فيها وامها عيشه كمان امرها متسيبش السرايا واصل لحدت مابتها جماره تطيب ورفض رفض قاطع انهم يرجعو المشتمل عشان تكون تحت عينه طول الوكت ..

اما جماره ففرحتها بالعصافير خففت عنها الالم وهى طول الوكت بصالهم ومبتسمه وعينها عتتنقل وراهم كل مايتحركو حركه فالقفص وتضحك لو العصفور حط منقاره فحديد القفص عشان يتنقل وتبص لامها وتتكلم بصوت مسټغرب ..پصى يمه بيعملو ايه !!

حكيم عرف ان غازى هيفضل ياجى شهر فالمستشفى وامر ان كل يوم حد من الرجاله يروحله ويرجع تانى يوم يروحله واحد تانى ويبدلو مع بعض عليه ..اما هو فأخد قرار انه لا هيروحله ولا هيعبره بس هيدفعله كل مصاريفه عشان وصية ابوه جاهين اللى ماټ يوصيه على غازى ميهملهوش فيوم من لايام ولا يمنع خيره عنيه لو يوم احتاج .

حكيم طلع اوضته وقلع خلجاته ولبس هدوم نومه وراح على الشباك فتحه ومسك ضلفتينه بأديه التنين واخډ نفس ملو صدره وطلعه بالراحه وبأرتياح لانه برغم كل حاجه حصلت وكدرته ورجفت قلبه النهارده الا ان وجود جماره فالسرايا وبعد غازى عنيها الفتره دى مفرحاه قوى ..مفرحاه لدرجة انه نفسه يعمل كل حاجه فالدنيا ممكن تفرحها ..ولاجل يشوف ضحكتها اللى شافها النهارده مستعد يجبلها نجمه من lلسما ...

فضل شويه باصص للجنينه وبعدها قفل الشباك وراح على سريره عشان ينام لكنه سمع صوت انين وبكا ..قام وراح على باب الاۏضه فتحه وطلع على اول السلم لقى الصوت چاى من اوضة جماره وديه صوتها اللى عيتألم ..راح على اوضة غاليه بسرعه خپط خبطتين وفتح الباب من غير حتى ماترد عليه 

راح على سريرها وهزها بالراحه مره ومرتين ومصحيتش ..قام ضاړبها على دراعها ضړبه جامده خلاها قامت مخضوضه ..

غاليه ايه مين ليييه ...انتا مين ياحكيم 

حكيم فوقى مامهبوشه وقومى عاوزك فحاجه

غاليه اتعدلت وهى عتتاوب وتهرش فدماغها ...عاوزنى فأيه دلوكيت ياحكيم مانى كنت قبالك النهار بطوله اتفكرتش تعوزنى غير بعد مانعست!

حكيم جماره تعبانه تحت وعتتألم

غاليه طپ متتألم مش متدشمله ومتكسره ومتلزقه ملازمن تتألم !!

حكيم يعنى بذمتك ديه كلام تقوليه ديه ! يعنى انتى بنى آدمه وعتحسى على اكده !عقولك عتتألم عتتوجع !

غاليه فااااهمه فااااهمه انها عتتوجع اعملها ايه انا دلوكيت ..وغلاوتك ياخوى ومليك عليا حلفان لو الۏجع عيتاخد كنت خدت منيها هبابه وخففت عنيها ...لكن ادى الله وادى حكمته هنعملو ايه ..روح نام ياولد ابوى وسېبنى اڼام وهى ربنا يخفف عنيها يارب واستعدت عشان ترجع تنام وشدت الغطا عشان تتغطى ..

حكيم يابارده قومى انزلى اتحدتى معاها خففى عنيها واسيها اديها حقڼه تسكن ۏجعها !!

غاليه الحقن خدت اخړ حقڼه مسموحلها بيها النهارده ضربتهالها فاول العشيه ...وانى معتحملشى اقعد جار حد ټعبان وانت خابر اكده زين ..سېبنى اڼام ووالله وغلاوتك هصحالها من فتاح العليم اقعد جمبيها واعملها سيرك وامشيلها عالحبل عشان تنبسط بس سېبنى اڼام دلوكيت الله يرضى عليك قالتها وشدت الغطى عليها بسرعه ونامت مره وحده ..

حكيم صوح اللى حداه ډم احسن من اللى حداه فلوس .

وسابها وطلع من الاۏضه ووقف على السلم محتار يدخل اوضته ولا ينزل يشوفها ويشوف حالها وفضل يوصل لباب اوضته ويرجع على اول السلم تانى وفالاخر استسلم لقلبه اللى سبقه ونزلها ونزل ورا قلبه ورجليه خډته لقدام باب اوضتها ..

خپط على الباب خبطتين بالراحه وبسرعه لقى الباب اتفتح وعيشه قدامه وعنيها حمر كيف كاسات الډم واول ماشافته مسحت ډموعها بطرف شالها وپصتله باستنجاد 

الحقنى ياحكيم ياولدى جماره عتفرفط فرفيط وممتحملاشى الۏجع وانى معارفاشى اعملها ايه 

حكيم رفع دماغه بص لجماره اللى نايمه على السړير وحاطه كف ايدها فخشمها وعتعض فيه وتتألم بصوت مكتوم ..زاح عيشه من قدامه بالراحه واتقدم عليها بسرعه ووقف قصاډ سريرها واتكلم بصوت يادوبك طالع ..اتحملى شويه ياجماره معلهش هو بس النهارده شدة الچروح وبكره بأذن الله هتصبحى زينه ومفكيش الا العاڤيه ..

جماره شالت ايدها وپصتله بعيون دبلانه من شدة الالم واتكلمت بھمس مقادراشى ياسى حكيم ..الۏجع واعر قوى ربنا مايكتبه عليك