رواية انساني بقلم يارا عبد السلام
ندى بصتلها بغيظ وسكتت
زين كان باصصلها وكأنه اول مره يشوفها
مراقب كل حركاتها وضحكتها وكلامها وجنانها اول مره يعرف انها بالجمال دا
ولا علشان دلوقتي هى بعيد عنه
ساره وقفت جنب هبه وفضلوا يضحكوا ويتنمروا عليهم
شافت بنت عمها بتجيب الشربات ودي العقربه الكبيره
ساره غمزت لهبه
هبه راحت لمرات عمها
_هاتى يا مرات عمى انا هديهم الشربات روحي شوفي المعازيم انتى
مرات عمها بصتلها بشك وبعدين شافت حد بينده عليها وراحتله
هبه راحت ناحيه ندى وزين ولسه هتقرب منهم
عملت نفسها بتقع وهوب الشربات وقعت كلها على ندى
وندى صوتت وعيطت
ندى:مش تحاسبي يا أم غل
هبه:انا بغل ربنا يسامحك
ساره قربت منهم
ندى بصتلها
_انتى اللي عملتى كل دا علشان متغاظه انى خدت حبيبك
منك وانك كنتي استبن عقبال ما ياخد الورث ويتجوزني انا
مش متقبله انو يكون بيحبني انا ومش طايقك انتى
زين:ندى اي الكلام دا
ساره بصتله بسخريه:وهوا مين السبب في كل دا مش حضرتك
ندى:ملكيش دعوة بيه كلميني انا علشان انا عارفه الحقد والغل اللي جواكى
ساره:انا مش هتكلم انا هعمل كدا
وهوب مسكت ندى من شعرها ونزلت فيها ضرب
و.....
وهوب مسكت ندى من شعرها ونزلت فيها ضرب
وهبه وافقه حاسه بالفخر من اختها
وزين حاش ساره عنها وبعدها
زين بعصبية:اي الي انتى بتعمليه دا انتى مجنونه
ساره:باخد حقي يا استاذ زين علشان انت السبب في كل اللي بيحصل دا اللي كان المفروض ياخد العلقه دي هوا انت مش هى
وبصت لندى بغل
_متفكريش اني ضر.بتك انى غيرانه منك علشان اتجوزتي اللي كان جوزي لانى اكتر واحده مبسوطه انى اتطلقت منه انتى خدتي الحاجه
اللي استعملتها لانك طول عمرك بتعملى كدا ...انا ضر.بتك علشان قلة ادبك ولو كنتي قولتى كلمه زياده كنت هدفنك
