رواية انساني بقلم يارا عبد السلام
مكانك انا عامله حساب لعمى اللي هوا للاسف متعبش في تربيتك...
هبه:خلاص يا ساره هي متستاهلش تتكلمى معاها اصلا
وخدتها ومشيت
طلعوا فوق وأمهم وراهم
سميره بغضب:انتى اي اللي عملتيه دا انت. مفكره نفسك كدا انتى خدتي حقك بالعكس انتى قللتي من نفسك ومن قيمتك وكرامتك وظهرتي انك غيرانه
ساره بلامبالاة:اهم حاجه انى خدت حقي انا لو كنت عشت عمري كله مكنتش هاخد حقي وانا مش ضعيفه يا امى انتى اكتر واحده عارفه انى مش بخاف مش بخاف من حد
سميره :ربنا يهديكي يا بنتى
هبه بضحك:بس انتى اي يبت يا ساره رنتيها علقه محترمه عجبتيني
ساره بضحك:مش كدا برضو
بقى بنت المقشفه دي تعمل معايا انا كدا اللي كانت مش لاقيه حد يبصلها وراحت كلمت خطيبي قبل كدا وفركشت الحكايه وبعدها سابته وراحت لزين لما لاقتني هاجوزه!
هبه:هى طول عمرها كدا عندها مرض انها تاخد الحاجه الي انتى مستعملاها بتغير منك
عارفه لو انتى اتخطبتي لواحد احسن من زين هتروحله
ساره ضحكت:هههههههه ربنا يستر يلا اهى خدت اللي ربنا قدرني عليه العقربه بنت العقربه...
سميره دخلت لساره
_عمك يا بنتى برا عاوز يكلمك
ساره خرجت لعمها اللي شافت الدمعه في عنيه
_انا اسف يا بنتى على اللي حصل دا والله انا مقدرتش عليها هى وامها وانا لحد دلوقتي مش موافق عالجوازه دي
ساره:انا عارفه يا عمى انك ملكش اي ذنب واحنا الاتنين بناتك بس عوزاك تفهمها انها لو لعبت معايا تاني انا هندمها واوي كمان ومش هكتفي بعلقه بس
العم:حاضر يبنتي
ومشي عمها
ساره:اي يا سميره مش عملالنا محشي ولا اي ولا البت هبه هتروح على لحم بطنها
سميره:اعمل اي مش بعرف ازعل منك يلا علشان ناكل
في صباح يوم جديد
ساره قامت بكل نشاط واريحيه
لبست هدومها وخرجت
سميره :رايحه فين
_رايحه ادور على شغل يا سوسو مش هفضل قاعده كدا
_طيب يا بنتى ربنا معاكى
بس طلب
_اي يا سوسو
_لو شوفتي ندى أو زين ملكيش دعوة بيهم يا سارة
_متقلقيش يا ست الكل هم مش في دماغى اصلا
_شاطره يا حبيبتي عقله
_تربيتك يا سوسو
ساره نزلت من البيت بخبث
وركبت تاكس وراحت لمكان ما..
ساره نزلت من العربيه
